ค้นหาบล็อกนี้

วันจันทร์ที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2554

Eric Clapton – กับคืนที่อดีตหวนกลับ

Eric Clapton – กับคืนที่อดีตหวนกลับ

คืนวันที่ 30 มกราคม 2011 นั่งอยู่ที่ โรงแรมแห่งหนึ่ง บรรยากาศดีมาก มีสระน้ำขนาดใหญ่ มุมหนึ่งของสระน้ำ มีเวทีขนาดไม่ใหญ่มาก แบบเลื่อนได้
นั่งดื่มอะไรเพลินๆได้สักพัก เวทีก็เลื่อนมาอยู่บนสระน้ำ  พอเวทีเลื่อนมา จากจุดที่ผมนั่งริมสระธรรมดา ก็เลย กลายเป็นนั่งกันใกล้เวทีไปโดยปริยาย
สักพัก นักดนตรีก็ออกมา พร้อม Acoustic Guitar คู่ใจ
หน้าตาคุ้นๆ ผมจำเขาได้ เป็นอย่างดี เขาคนนี้เป็นหนึ่งในนักดนตรี ที่อยู่ในใจผมมานานนับสิบปี
Eric Clapton เฮ๊ย...อีกตั้งหลายวันนี่นา กว่าจะมี Concert เขาที่ Impact Arena : Bangkok เกิดอะไรขึ้น !!
นั่งฟังไปได้สักพัก Clapton เดินลงมา เอากระดาษให้ผม 1 แผ่น เป็นกระดาษเก่าๆ แต่ก็พอดูออกว่าเป็นปกสมุด สีเหลือง ในนั้น เป็นลายมือผม ซึ่งเขียนชื่อตัวเอง
ผมใช้เวลานึกเพียงครู่เดียว ก็จำได้
นั่นเป็นกระดาษปกสมุดเรียนของผม สมัยเรียน ป.4 เพราะมันมี ชื่อ และ ชั้นเรียน ป.4/6 ระบุอยู่ในนั้น แล้วลายมือ ก็เป็นลายมือผม สมัยเด็กๆ นั่นจริงๆ ผมจำได้!!
เกิดอะไรขึ้นครับคุณ Clapton
เมื่อตั้งสติได้ ผมเลยถามกลับไปว่า คุณได้กระดาษนี้มาได้ยังไง แน่นอนครับ ต้องถามเป็นภาษาอังกฤษซีครับ 
แกไม่ตอบทันที แต่ยิ้มให้ แล้วตอบว่า เพื่อน สั้นๆ ภาษาไทยครับ งงซีครับ สำเนียงแม้ไม่ชัดเท่าไร แต่ก็ฟังออก
Eric Clapton ผู้ที่ผมเคยใช้มีดสลักบนโต๊ะเรียนหลายๆตัว ตอนสมัย ม.ปลายว่า “Clapton is God” ตามวัยรุ่นอังกฤษในสมัยนั้น ตอบผมเป็นภาษาไทยเฉยเลย
นอกจากที่ผมจะสลักคำว่า “Clapton is God” ผมยังคลั่งขนาด สั่งตัดรองเท้าแบบเดียวกับที่ Clapton ใส่ ภาพจากปกด้านในของชุด Journey Man  
เอ่อ...รวมถึงทรงผมแบบ Clapton ด้วย
Clapton ปล่อยให้ผมมึนงง กับคำตอบเป็นภาษาไทย แล้วพี่แกก็กลับไปร้องเพลงต่อหน้าตาเฉย
ร้องต่อไปอีกไม่กี่เพลง พี่แกเดินมาหาผมอีกครับ
คราวนี้ เดินเอากระเป๋ามา แล้วให้บอกผมหยิบของข้างใน
พระเจ้า !! รู้ไหมว่า ของที่ผมหยิบขั้นมามันเป็นอะไร
มันเป็นของที่ผมตามหามานานแสนนาน
รูปครับ เป็นรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง รูปที่ฉากหลังเป็นสีดำๆ มีเด็กหญิงคนหนึ่ง นั่งใส่เสื้อผ้าแบบสบายๆ
เด็กผู้หญิงคนนี้ เคยเป็น Puppy Love สมัยผมเป็นเด็กๆวัยละอ่อน
ผมถาม Clapton กลับไปอีก แปลเป็นไทยว่า  
เพ่...เอารูปนี้มาจากไหน รู้ไหมว่า ผมตามหามานานมากเลย ... เฮ๊...จะไปไหน ขอร้อง บอกผมหน่อยเถอะ”
แกไม่ตอบ กลับเดินไปเล่นดนตรีของแกแบบเต็ม Band กับเพลง Old Love
โดยเฉพาะ ท่อนนี้ ที่โดนใจเหลือเกินครับ

Why can't I get over?
ทำไม ถึงขจัดมันออกไปไม่ได้หมดเสียที
When will I ever learn?
อีกเมื่อไรหนอ ถึงจะได้เรียนรู้มันใหม่

“Clapton is God” คำนี้แหละ ที่ผมยังคงย้ำกับตัวเองอีกครั้ง และหลายครั้ง ในค่ำคืนนี้

1 ความคิดเห็น: