จุดเริ่มของมัน ก็คงเป็น จังหวะที่ว่าง และ คิดอะำไรเรื่อยเปื่อย ระหว่างการเดินทาง คนเดียว
โดยไม่มีกำหนดอะไรมากมาย ตายตัวนัก
เดินทางโดยรถโดยสารจากจังหวัด สู่อำเภอ / จากอำเภอ สู่ อำเภอ สู่ หมู่บ้าน
เส้นทางที่ด้านหนึ่งเป็นภูเขา ด้านหนึ่งเป็นหาดทราย
นั่งรถไป ก็ใจลอย คิดไปเรื่อยเปื่อย
บนเส้นทางเขาหลัก - ตะกั่วป่า
คิดทบทวนเรื่อง 1 ปี ที่ผ่านมา ว่าเจอทำอะไรไม่ดี ต้องเดินต่อไปในทิศทางไหน
คือ ความตั้งใจเดิม คือ เราคิดว่า โลกนี้ มีอะไรที่น่าฝันถึง น่าไปหา น่าค้นคว้า ฯลฯ
เพียงแต่เราไปจำกัดตัวเราเองมานาน อาจจะ ด้วยสภาพแวดล้อม การงาน เงิน ที่ทำให้เราไปไม่ได้อย่างที่ฝันในแบบที่จะไป อาจจะขัดแย้งกับเพลงนึงที่ ร้องว่า "อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน"
ในบางจังหวะชีวิต อยู่กับสิ่งที่มีไม่ได้ตลอดหรอก เราจะกลายเป็นคนโลกแคบไป
และเมื่อวันหนึ่ง พร้อม !
ก็จะไปในที่ๆอยากจะไป ถ้าโอกาสมี หรือ อาจจะหาโอกาสด้วย ในบางครั้ง
โลกนี้ มีอะไรน่าค้นหาเยอะแยะ
เหลือบตาเห็น McDonald เขาหลัก...อืม...ยังมีให้บริการนักท่องเที่ยวถึงที่นี่
เขาหลักยังสงบ ตามพื้นที่ ... ที่นี่ ... พังงา
แต่ครึกครื้นกว่า เกือบยี่สิบปีก่อนมาก ที่นั่งรถผ่านมา แทบไม่รู้ว่าถึงแล้ว
ก็แค่แอบหลงรัก เขาหลัก หวังว่าอีกไม่นาน คงมีโอกาสได้ไป
หรืออาจจะ มกราคม นี้เลย ก็เป็นได้
ขึ้นๆ ลงๆ กทม. - ภูเก็ต , กทม. - พังงา เป็นว่าเล่น ก็สนุกดี
ดูๆแล้ว ทริปต่อไป คงเป็น เกาะราชา เกาะเฮ
ส่วนเขาหลัก อาจจะ สงกรานต์ ที่เหมือน น้องๆ ที่ทำงานเก่า จะนัดไว้กลายๆ
ข้ามผ่านเรื่องทะเล
----------------------------------------------
มาเรื่องการเมืองบ้างนิดหน่อย พอแค่ระบายความขุ่น ( หรือ สร้างความขุ่นกันแน่ )
เมื่อการเมืองมาถึงจุดที่แบ่งแยก
แบ่งกันด้วยสี
ด้วยความเชื่อ
ด้วยอิทธิพลรอบข้าง
ด้วยการโน้มน้าว
ด้วยบุญคุณ
และ... ด้วยความเขลา ของการแบ่งแยกในหัวของคน
ก็เลยทำให้คนที่รู้จักกันแบบเบาๆ ได้รู้จักกันมากขึ้น และ บางคน เกลียดกันมากขึ้นเป็นไปได้ !!!
ไม่มีอะไร ข้างไหน ถูก และ ผิด อย่างเต็มประตู
แต่สิ่งที่ต้องรับโทษ คือ บ้านเมือง ประเทศของเราเอง ที่ต้องมารับเคราะห์
ประเทศ เดินต่อไม่ได้
นักลงทุน หายหัว
สุดท้าย เศรษฐกิจชาติ ก็พินาศ แล้ว ก็ บอกว่้่า เพราะการเมือง
คำตอบ และ ต้นเหตุจริงๆ อยู่ที่ "มึงน่านแหละ!!" ที่เขลา และ แบ่งแยกอย่างไร้สติ
----------------------------------------------
ภาพรวมของงานที่ผ่านมา ค่อนข้างดี ปริมาณงานมากขึ้นราว 20%
นั่นหมายความว่า รายได้ ย่อมมากขึ้นด้วยในสัดส่วนที่มากกว่า 20%
แต่ทำไม ลูกน้องกรู ได้โบนัสน้อยลงวะ ! เชี่ย....
งานที่ท้าทาย เครื่องจักร
หนักๆ ใหญ่ๆ ยังมีมาเรื่อยๆ
แต่ทำไม ต้นปี 2011 นี้
ถึงรู้สึก เนือยๆ ไม่มีไฟเอาเสียเลย
อยากเล่นของหนักๆ แบบสาหัสกว่านี้
มันท้าทาย
มันจูงใจ
มันอันตราย
มันเสี่ยง
แต่ก็อยากทำ
บทเรียนแบบนี้ ไม่มีใครสอนได้เลย
ต้องเรียนรู้ + ประสบการณ์
วันนึง ก็อยากเป็น เบอร์ 1 ในสายงานนี้เหมือนกัน
ไม่เก่ง ไม่ชอบคำนวน
แต่กลับมาชอบงานที่ต้องคำนวน
มันสนุกตรงที่ ได้เรียน ได้อธิบาย ให้คนที่้ทำงานด้วย หรือลูกค้าได้ฟัง
ว่างานแบบนี้ ต้องดูอะไรบ้าง
ต้องเตรียมอะไรบ้าง
งานสาหัสขึ้น แต่รายได้เหมือนเดิมนะจ๊ะ ... 555 ...
งานแบบนี้ ทำงานด้วยชื่อเสียงของตัวเราอย่างเดียวไม่ได้นี่นา ....
----------------------------------------------
ท่องเที่ยวไป ตามใจ และ โอกาส
ปีนี้ คงเดินทางไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ที่เป็นธรรมชาติของเมืองไทยมากกว่าปีที่ผ่านมา
คงเพราะเสพติด มาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว
สารความสุข ความสมบุกสมบัน ตกค้างข้ามปี
ทำให้ปีนี้ คึกคัก กับการวางแผนตัวเอง ที่จะเที่ยว (ลางานด้วยแหละ) มีมากขึ้น
ก็นั่งโยกเก้าอี้เฉยๆ มันเบื่อ !!!
05 มกราคม 2011 - อู้งานมาเขียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น