ค้นหาบล็อกนี้

วันเสาร์ที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2554

บทเรียนที่สอนพ่อ - ตอน มะลิในมาลัย

03 มิถุนายน 2011
ไปรับลูกจากบ้านยาย วันนี้ ลูกไม่ได้ไปโรงเรียน ด้วยเหตุผลที่คลุมเครือ
ไม่เป็นไร นั่นเป็นเรื่องที่เราต้องแก้ไขกันต่อไป

เราพ่อ-ลูกกินข้าวกันร้านเดิมๆ ที่เคยกินกันประจำแถวบ้าน "ร้านของบล"
ระหว่างที่กินอาหารเย็นกันอยู่ สักพักก็มี อาบังขายถั่ว เข้ามาขายของที่โต้ะที่เรากินกันอยู่

อาบังนี่ แกมาเข้ามาขายถั่ว ที่นี่ประจำ ทุกเย็นที่ผมกินที่นี่ ก็จะเจอกัน
แกยกมือไหว้ แล้วพูดอะไรไม่รู้ กี่ครั้งผมก็ไม่เคยฟังว่าเขาพูดอะไร
แต่คำตอบ ก็แบบเดิม สำหรับผม คือ "ส่ายหัว"
ตามรูปแบบของอาบังครับ ยืนตื๊อ อีกนิด
อาจจะอยากเห็นผมส่ายหัวอีกครั้ง จึงจะมีแรงเดินต่อ
ผมก็จัดให้อาบังครับ "ส่ายหัว" อีกครั้ง แกถึงเดินไปได้

เราพ่อ-ลูก กินข้าวกันต่อ
สักพักก็มีเด็กสาว เดินเข้ามา คราวนี้ เป็นคนขายมาลัยดอกไม้
หอมครับ ... เดินเข้ามา กลิ่นดอกมะลิ ช่างหอมชื่นใจ
รูปแบบก็เดินมาแบบ "อาบัง" น่านละครับ
แต่น้องสุภาพ นอบน้อมกว่า ผมก็ "ส่ายหัว" เป็นคำตอบ

พอน้องเขาออกไปจากร้าน
ลูกชายผม ก็หยุดกินข้าว แล้วเริ่มสนทนา

"ผมว่า พ่อน่าจะซื้อของเขาซะหน่อยนะครับ ผมว่าซื้อพวกนี้ ดีกว่่าให้เงินขอทาน"
"อ้าว...ทำไมหรอ พ่อไม่รู้จะซื้อไปทำอะไำร" ผมตอบในสิ่งที่ผมคิด
"ผมว่า เราช่วยซื้อของเขาบ้าง ราคาไม่เท่าไรหรอก" ลูกผมเสนอความคิด
"แล้วพ่อต้องซื้อถั่วของ อาบังด้วยไหมล่ะลูก" ผมถาม เพราะอยากรู้ในสิ่งที่เขาคิด

เราสองคนพ่อลูก มักจะสนทนากันแบบนี้ เรื่อยๆ เพราะวิถีชีวิตของลูกกับพ่อต่างกัน
ลูก เขาจะได้รับอิทธิพลความคิดจากพ่อ ในช่วง เสาร์-อาทิตย์ เท่านั้น
ส่วนวันธรรมดา เขาจะได้รับวิธีคิดจากแม่

"ถั่วของอาบัง เขาแค่รับมาขาย ไม่ได้ทำอะไรมากน่ะพ่อ" ลูกพยายามอธิบาย
"แล้วพวงมาลัยล่ะ" ผมถามลูก แต่ในใจ เริ่มเข้าใจสิ่งที่เขาสื่อบ้างแล้วละ
"พวงมาลัยน่ะ เขาต้องไปซื้อดอกไ้ม้ มาร้อยเป็นพวง เขายังได้ทำงาน"
"พวกขอทาน ไม่ได้ทำอะไร แต่นี่ เขายังทำงาน เพื่อแลกเงิน"
"ถั่วน่ะ เขาก็รับมาขาย ไม่ได้ทำอะไรมาก ไม่เหมือนพวงมาลัยนะพ่อ"
"เราช่วยอุดหนุนเขา เขาจะได้มีรายได้ มีกำลังใจที่จะทำ"
ลูกชายวัย อีก 14 วัน ครบ 12 ขวบ ใส่พ่อมาเป็นชุด

ตัวผมเอง บอกตรงๆ เป็นคนหยาบ ไม่ละเอียด ละเมียดกับชีวิต ความรู้สึกคนมากเท่าไร
สิ่งที่ลูกมี และเป็น บางเรื่อง สอนพ่อ กล่อมจิตใจพ่อ ให้ใส่ใจ ให้ละเอียด กับสภาพรอบๆตัว
แม้วัยจะผ่านมาเกือบ 40 ปี ก็ยังไม่ค่อยอ่อนโยนเลย
ต้องให้ลูกสอนอยู่เสมอ

2 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ20 สิงหาคม 2554 เวลา 21:44

    ชอบความคิดน้องเค้าจัง ใสใส ยังไม่ถูกแต่งเติม อ่านทีไรทำให้เห็นถึงความคิดของเด็กวัย 12 เนี้ยนะ

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ8 กรกฎาคม 2555 เวลา 19:03

    ลูกมีความคิดดีนะ เทอ อีกนิด ที่เทอจะช่วยเขาให้เป็นคนดีของสังคมได้ เค้าเชื่อว่าตัวเองทำได้นะหมู อีกนิด อย่าท้อ ผิดบ้างถูกบ้าง ลูกยังเล็ก

    ตอบลบ