วันที่ 2 : วันแปร๊ด.....
แหม...ตื่นมาก็มีคนทำอาหารให้กิน นี่มันดีจริงๆ....
สักพัก มาแล้วครับ มดแดง แฉแต่เช้า หลังจาก เพื่อนพงษ์ ฉายกลางคืน เมื่อคืนวันเสาร์
“เนี่ยะ กินแล้วก็เป็นอย่างเนี๊ยะ เรื่อยเลย 3 ขวด ก็เมาแย่และ”
“เนี่ยะ พอเมานะ เช้าก็จะทำงานไม่ไหว นั่งแปร๊ดอยู่แบบเนี๊ยะ”
แฉพลาง ก็ ทำท่าให้ดู ว่า ไอ้ท่า แปร๊ดน่ะ มันมีอาการแบบไหน ?
แหม....ไม่มีภาพให้ดู มีแต่ภาพตอนหมดสภาพ ยามเช้า
“เนี่ยะ เจอเพื่อนเก่าๆ สมัยเรียนมาทัก เขาก็ทำท่า อย่างเงี๊ยะ”
พร้อมทำท่าให้ดู ใครเคยเจอเขา คงจะจำได้ ท่าแบบนี้
โน้มตัวนิดนึง ให้รู้ว่า “กรู..สุภาพนะเมิง”
เงยหน้ามอง บิดๆปากมุมซ้าย นิดนึง ประมาณว่า “กรูยิ้มให้มึงอยู่นะ”
ขมวดคิ้ว พร้อมกับพูดว่า “ใครวะเนี่ย ?”
น่านละ เขาละ .... มดแดง แฉ(ผัว)แต่เช้า
ยังครับ มดแดง ยังแฉต่อ เรื่องเดิมๆ เมื่อ ผู้ร่วมสนทนามาเพิ่ม....
ภูมิใจนำเสนอจริงๆ เลย ครอบครัวนี้ มีแฉกันเอง ทุกทริป ขาดไม่ได้ครับ ครัวนี้ ไม่งั้น เสียอรรถรส ของการเดินทางไปเยอะ
ผู้คนเริ่มทยอยตื่นกันมาเกือบครบ ยกเว้นเขาครับ (คงรู้ว่าใคร)
สายๆหน่อย เพื่อนตุ๊กมา ป๋า กะ แม่ มาทักทายพวกเรา
จริงๆ ต้องบอกว่า มาให้พวกเราทักทาย
ป๋าพูดน้อย อาจจะเรื่องสุขภาพ เลยไม่ได้ยินเสียงแหบของป๋ามากเท่าที่อยากจะฟังเลย
ส่วนแม่ ยังสวยเสมอ สวยโดดเด่นกว่าลูกสาวตลอดเวลา
ส่วนเพื่อนพงษ์ ทำได้เพียง ลืมตา สวัสดีป๋ากับแม่ด้วยสายตา เท่านั้น จริงๆ เพราะดูท่าแล้ว คงจะลุกขึ้นมานั่งไม่ได้ แปร๊ด....แน่ๆ
เพื่อนควายเสนอว่า เราควรหาอะไรกินกับแบบนี้ ทุกเดือน
หลังจากนั้น ก็ ลังเลกันพักใหญ่ จะเอายังไง จะไปไหน จะอะไร..อะไร ก็ยังไม่ชัดเจน
ผมเอง นึกในใจว่า ถ้า เที่ยงตรง ยังไม่ชัดเจน พ่อจะพาลูกไป ระยองฮิสั้นกัน ไปร้านลุงสิน กินอาหารทะเล ให้ชุ่มใจ
สุดท้าย ใกล้ๆ เที่ยง ตั้งขบวนจอดรอเดินทาง ผมขับวนรอบหมู่บ้าน 1 รอบ เพื่อกระตุ้นตัวเองให้อยากออกเดินทางต่อ
สุดท้ายขับไปเรื่อยๆ ไปหยุดกันที่ หาดนางรำ ขณะที่เพื่อนตุ๊ก จ่ายค่าเข้า 20 บาท/คัน เพื่อมาวนกลับ และขอตัวลาไประยองต่อ
หาดนางรำ พิ้นที่ทหาร กลับมีผู้คนมากมาย เต็มหาด เต็มที่จอดรถ
โอย...อะไรกันนี่ ***@>:<@***
แต่ที่นี่ น้ำทะเล ก็ค่อนข้างใส มองเห็นเกาะใกล้ๆ แบบแทบจะว่ายน้ำไปได้
เรือก็มีให้เช่าพายไปรอบๆ เกาะได้...อืม..น่าสน ถ้าคนไม่ยั๊วเยี๊ย ขนาดนี้น่ะ
“ปู ปลาร้า 3” เสียงนี้ยังคงตามมาหลอกหลอนผมอยู่ ทีแรกคิดว่าเสียงแว่วๆ
ไม่ใช่ครับ เสียงเพื่อนนิ่ม สั่งไปแล้ว แบบว่า สั่งไป น้ำลายหมด 3 แหมะไปด้วย
จากนั้นก็ มหกรรมกินริมทะเล มาทะเล ต้องส้มตำ เป็นทุกหาด
ส่วนผม คนดีครับ นั่งแกะหอยแครงให้เพื่อนๆกิน พร้อมฟังเสียงประชดประชัน
“งานแบบเนี๊ยะ มันถนัด”
“แกะหอย ต้องมันเท่านั้น”
ชื่นใจจริงๆ ชมกรูจังเลย เรื่องแบบนี้น่ะ คนดี เสียหายตลอด.....?
เพื่อนควายเสนอว่า เราควรหาอะไรกินกับแบบนี้ ทุกเดือน
รับฟัง และ นัดกันว่า 10 เมษา ไปเจอกัน นครสวรรค์
“เอ....ไปจะนัดที่นั่น ตลอดไหมวะเนี่ย...” - อันนี้ คิดในใจ
มาทะเล ต้องกระโดด ว่าแล้ว ก็มีคนกระโดด ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลเล๊ย...
เพื่อนน้อง กระโดดไม่กลัวกระดูกจะเคล็ดขัดไปตามวัยเล๊ย....
บ่ายแก่ๆ ก็เคลื่อนขบวนไปดูเรือรบ ที่อยู่ใกล้ๆ
“เอาวะ...ไปก็ไป”
ถึงเวลา ก็แยกย้ายกันกลับ เพื่อนควายและชาวคณะ แยกกลับไปบ้านพักก่อน
เพื่อนเหลิมและชาวคณะ กลับบ้านก่อน
เพื่อนอู๊ดและชาวคณะ กับคณะผม ไปหาซื้อของทะเล แล้วค่อยกลับ
เอ่อ...ใครที่ถ่ายรูปมาน่ะ...คราวหลังกรุณาเอา วันที่ออกด้วยดิ ภาพออกมา มันรกตาชิบ.......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น