เนื้อร้อง โดย อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ทำนอง อ.ธนิสร์ ศรีกลิ่นดี
ตะวันส่องใส แดดฉายลงมา ทาบทาทิวทุ่ง แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย
แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พัดพรายลงดิน
14/11/2009 เดินทางกลับบ้านที่ นครสวรรค์
ผ่านเขตที่ชาวบ้านปลูกทานตะวัน
สอง พ่อ ลูก เตรียมตัวหาทำเล วันนี้ จะถ่ายรูปซะหน่อย
ด้วยความที่ลูกชาย ไม่ชอบถูกถ่ายรูปชอบแต่จะเป็นคนถ่ายอย่างเดียว
เปิดกล้อง VDO ออกมา แบตหมด
เป็นความผิดของพ่อเอง...ไม่เตรียมตัว
2 อาทิตย์ต่อมา คราวนี้ กลับบ้านมาอีก พร้อมขุมกำลัง
พร้อมถ่ายรูปกันละ
จะอยู่แดนไหน สุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมา เนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือร่อนร่วงราน
แดดร้อนดินแล้ง ลมระงมแผ้วพาน บ้านนาป่าเขา
ต้องคอยหาจังหวะแอบถ่ายลูกชาย
ทุ่มกายทุ่มใจ เข้าโหมแรงไฟ หัวใจแรงเร่ายิ่งสร้างยิ่งทำ ระกำหนักเบา ดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญ ยิ่งวันยิ่งเดือน ยิ่งเลือนยิ่งราง
ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเยือน เหมือนเดินทางไกล
ในที่สุดก็ได้จังหวะ ถ่ายกันพ่อลูก
คราวนี้ มันยอมแฮะ....
ตะวันส่องแสง สาดแสงลงมา ทาบทาทางใหม่ร่วมจิตร่วมใจ ก้าวไปก้าวไป ฝ่าภัยร้อยพัน
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน
เฉิดแสงแรงฝัน กลางรวีตะวัน สีทองส่องใส
จังหวะเผลอ ต้องรีบกดชัตเตอร์
ทั้งกล้องพ่อ กล้องลูก
แล้วก็ ช็อตเด็ดอันนี้เลย
เด็ดตรงที่...ลูกชายทำให้พ่อดูแก่ลงไป ถนัดตาเลย
...
...
...
อืม...เห็นจะจริง
เป็นเด็กดีนะครับ
ตอบลบตั้งใจเรียนนะ
คิดถึงมากๆเลยครับ