ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกัน...แสนไกล
เหตุและผลมากมาย...ไม่เคยสำคัญ
เท่ากับความรู้สึก...ที่ใจของฉัน...นั้นเก็บให้เธอ
แต่ละครั้งที่เราผ่านมา...พบกัน
อาจบังเอิญได้ยิน...ข่าวคราวของเธอ
นั่นคือความรู้สึก...ที่ใจของฉัน...คอยอยู่เสมอ
ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้น...ยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอ...วันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึง...ก็เป็นสุขใจ
หยิบเอาภาพที่เรากอดคอ...ด้วยกัน
ได้แต่ยิ้มกับมันด้วยความ...ชื่นใจ
และก็ยังเสียดาย...กับการสูญเสีย...เธออยู่เรื่อยมา
ได้ยินเสียงบทเพลงที่เธอ...ชอบฟัง
และทุกครั้งยังแอบมี...น้ำตา
ยิ่งเวลารู้สึก...ไม่มีไม่เหลือ...ใครอยู่ตรงนี้
ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
และจะคิดถึงเธอ......ตลอดไป
แค่การได้คิดถึงก้อเป็นสุขใจ...และจะคิดถึงเธอ...ตลอดไป
ตอบลบกิรตา บุญญะณานันท์ "รตาค่ะ"
คงมีใครอีกคนที่คิดถึงเธออยู่เช่นกัน...และ...คงจะคิดถึงเธอตลอดไป...
ตอบลบฉันก็เป็นอีกคน... ที่ยังคิดถึง...
ตอบลบ