ค้นหาบล็อกนี้

วันจันทร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

แค่ได้คิดถึง - ญารินดา

ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกัน...แสนไกล
เหตุและผลมากมาย...ไม่เคยสำคัญ
เท่ากับความรู้สึก...ที่ใจของฉัน...นั้นเก็บให้เธอ

แต่ละครั้งที่เราผ่านมา...พบกัน
อาจบังเอิญได้ยิน...ข่าวคราวของเธอ
นั่นคือความรู้สึก...ที่ใจของฉัน...คอยอยู่เสมอ

ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้น...ยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอ...วันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึง...ก็เป็นสุขใจ

หยิบเอาภาพที่เรากอดคอ...ด้วยกัน
ได้แต่ยิ้มกับมันด้วยความ...ชื่นใจ
และก็ยังเสียดาย...กับการสูญเสีย...เธออยู่เรื่อยมา

ได้ยินเสียงบทเพลงที่เธอ...ชอบฟัง
และทุกครั้งยังแอบมี...น้ำตา
ยิ่งเวลารู้สึก...ไม่มีไม่เหลือ...ใครอยู่ตรงนี้

ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ

ขอบฟ้าที่เรานั่งบอกคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ

และจะคิดถึงเธอ......ตลอดไป

3 ความคิดเห็น:

  1. แค่การได้คิดถึงก้อเป็นสุขใจ...และจะคิดถึงเธอ...ตลอดไป
    กิรตา บุญญะณานันท์ "รตาค่ะ"

    ตอบลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ28 ธันวาคม 2552 เวลา 21:48

    คงมีใครอีกคนที่คิดถึงเธออยู่เช่นกัน...และ...คงจะคิดถึงเธอตลอดไป...

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ26 กรกฎาคม 2556 เวลา 20:38

    ฉันก็เป็นอีกคน... ที่ยังคิดถึง...

    ตอบลบ