สืบเนื่องมาจากเมื่อสักหลายปีก่อน มี Valentine ที่สนุกแบบที่ไม่เคยคิดมาก่อน
เริ่มเรื่องจากการที่เพื่อนสองคน มีเพื่อนพงษ์ เพื่อนอุ้ม ว่างงานจัด มาหาที่บ้านในวัน Valentine
ด้วยความที่แถวบ้านผม (หน้าบ้านเลยละ) ขายดอกไม้ทุกวัน
วัน Valentine นี้ ก็เช่นกัน เขาก็ขายปกติ แต่ราคา นี่ละ ที่แพงกว่าปกติ เหมือนทุกๆที่
ก็ต้นทุนจากปากคลองฯ มันแพงขึ้นเหมือนกันนี่
ปูพื้นฐานมาพอสมควรละ ....เข้าเรื่อง
เริ่มเรื่องจากการที่เพื่อนสองคน มีเพื่อนพงษ์ เพื่อนอุ้ม ว่างงานจัด มาหาที่บ้านในวัน Valentine
ด้วยความที่แถวบ้านผม (หน้าบ้านเลยละ) ขายดอกไม้ทุกวัน
วัน Valentine นี้ ก็เช่นกัน เขาก็ขายปกติ แต่ราคา นี่ละ ที่แพงกว่าปกติ เหมือนทุกๆที่
ก็ต้นทุนจากปากคลองฯ มันแพงขึ้นเหมือนกันนี่
ปูพื้นฐานมาพอสมควรละ ....เข้าเรื่อง
ตกเย็น เพื่อนทั้งสองก็มาหา ตามที่ไม่ได้นัดกันล่วงหน้า
บ้านเราก็เหมือนบ้านมัน บ้านมันก็เหมือนบ้านเรา
หิ้วเบียร์มา ตามประสา คนคุ้นคอกัน
นั่งจิบกันในบ้าน ก็คุยกันไปมา จนค่ำราว 3 ทุ่ม คุยกันลากไปถึงเรื่องดอกไม้
ก็มองเห็นร้านดอกไม้ มีดอกไม้เหลืออยู่เยอะเหมือนกัน
ส่วนที่เหลือ เป็นดอกกุหลาบแดง ที่เป็นแบบดอกเดี่ยวๆ พร้อมก้านและโฟมห่อดอกไม้
ไอเดียบรรเจิดครับ สำหรับคนอย่างผม
"เฮ๊ย....ไปขายดอกไม้กะกูไหม"
เพื่อนๆ งง อารมณ์ไหนวะเนี่ย คนที่ไม่ค่อยอะไรกะดอกไม้เท่าไร อย่างผม
"กูมีไอเดีย...555"
เพื่อนๆ โอเค (สงสัยกะลัง ตึงๆ ได้ที่)
ก็เลยเดินไปบอกพี่ร้านดอกไม้ เขาบอก กำลังจะเก็บกลับบ้านแล้ว
ก็เลย บอกว่าจะขายให้ พรุ่งนี้เอาเงินให้
พี่เขาคิดดอกละ 10 บาท
โอเค...เบตง... เดินทาง
จุดแรกครับ ร้านเหล้าใหญ่ๆ แถวบ้าน มีเยอะนี่ จอดรถก่อนถึงหน้าร้านเล็กน้อย
ไม่ให้น่าเกลียด และไม่โดนเด็กร้านกระทืบ........
สิบนาที "ไม่เวิร์คว่ะ....แม่ง คนไม่เข้าร้านเหล้ากันตอนสาม สี่ทุ่มหรือไงวะเนี่ย"
เปลี่ยนๆๆๆ.......
คาเฟ่ครับ สิ่งที่อยู่ในหัวผม มีแค่สองแบบนี้แหละ
จังหวะที่จะขายดอกไม้นี่.....
ว่าแล้วก็เดินทางต่อครับ คาเฟ่แถวๆ รามอินทรา
"ถ้าไม่เวิร์ค...กูโดนเพื่อเยาะเย้ยแน่เลย" อันนี้ คิดในใจ
ไปถึง...เอาละซี ไม่มีที่จอดรถอีก กรูจะขายยังไงหว่าเนี่ย
เอาวะ..นำทีมมาแล้วนี่
หาที่จอดรถ เดินหิ้วถังดอกไม้ไปที่ป้ายรถเมล์ ใกล้ๆคาเฟ่
ตั้งใจว่าจะไปตั้งตัว..บอกตรงๆครับ
อายมากๆ...สำหรับคนที่ไม่เคยใส่ใจกับดอกไม้
อายมากๆ...เพราะมันคือวัน Valentine
อายมากๆ...ผมไม่ชอบขายของเลย
มาถึงป้ายรถเมล์...คนมองหน้าผมกันแบบแปลกๆ
ด้วยความที่ หลวมตัวแล้วนี่นา
"ดอกไม้ไหมครับ...ดอกละ 20 บาทครับ"
เขาซื้อกันว่ะ...เฮ๊ย....เป็นไปได้
ไอ้ที่ไม่คิด กลับมาซื้อกัน
เพื่อนมันเห็นเช่นนั้น (หรือเมาก็ไม่รู้)
"กูจะเอาไปขายในคาเฟ่เอง" น่าน.....เหี้ยมเกรียมจริงๆ เพื่อนกรู
มันหอบไป หอบนึง เดินไปขายในคาเฟ่...ดอกละ 50 บาทนะเว๊ย
มันตกลงกะผม...โอเค...เบตง...
สักพัก..มันกลับมาพร้อมดอกไม้ที่เหลืออยู่นิดหน่อย
"น้องเขาบอกว่า ดอกมันเหี่ยว ... กูจะเปลี่ยนเอาดอกใหม่ให้เขา"
เข้าท่าดีนี่หว่า....เรามาถูกทางแล้ว...555
สักพักก็เกือบหมด ที่ขายในคาเฟ่ได้
เพราะน้องๆ ในนั้น เขาอ้อนลูกค้าให้ซื้อดอกไม้ให้...อันนี้จริง
เพราะน้องเขาอยากได้ หรือหลงเสน่ห์เพื่อนผมก็ไม่รู้...อันนี้อำ
แล้วก็...นั่งจิบเบียร์พักเหนื่อยที่ป้ายรถเมล์
สักพักก็มีไิ้อ้หนุ่มหน้ามล เดินออกจากคาเฟ่ มาซื้อดอกไม้อีก
แหม...ผู้หญิง นี่ทำให้โลกสวยงามจริงๆ
เที่ยงคืนนิดๆแล้ว ... เดินทางกลับดีกว่า
พ้น Valentine แล้วนี่
กลับบ้าน พร้อมดอกไม้เหี่ยวๆ ที่เหลือนิดหน่อย
Valentine ทุกปี ก็ยังจำภาพเหล่านี้ได้เสมอ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น