13 November 2011 : บ้านฉัน บ้านเธอ

13 November 2011
ผมมาหาเพื่อนอู๊ดตั้งแต่เช้า เพราะนัดกันไว้ จะเข้าไปดูบ้านผม ห่วงน้ำท่วม ที่ ม. ราณี 5 กัน
เหมือนเดิม ผมแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้า
กว่าจะออกเดินทางกัน ก็บ่ายๆ รอแดดดีๆ น้ำจะได้ดูใส...555
ลงจากทางด่วน เข้าสู่ เลียบด่วน รามอินทรา-อาจณรงค์ เลี่ยวซ้ายเพื่อเข้า เกษตร-ตัดใหม่
ชื่อจริงของถนน อย่าไปรู้เลย ผมก็จำไม่ได้ สับสน ต้องใช้เวลาสัก 6 เดือน เดี๋ยวจะจำชื่อถนนเอง

เลี้ยวซ้ายอีกครั้ง เข้าสู่ ถ. สุคนธสวัสดิ์ ( อันนี้ จำได้ ถนนหน้าบ้านนี่นา )

โค้งขวามานิดหน่อย เจอร้าน โก๊ะตี๋ ข้าวมันไก่ ไม่เคยมากินหรอก แต่พูดถึงหน่อย
อย่างน้อย ผมก็เชื่อว่า เขามีดี แล้วมีจิตใจที่ดี
จาก สี่แยกทีี่ผ่านมา จนถึงจุดนี้ มีน้ำขังตามเส้นทาง ความสูงราว 30 ซม.

น้ำหน้่า รร. สตรีวิทยา 2 ไม่มี เว้นช่วงไว้นิดนึง
ผ่าน รร. สตรีวิทยา 2 มา เจอตึกสูงๆ 2 ฝั่ง น้ำเริ่มขังเส้นทางต่อ

คุณภาพน้ำยังอยู่ในเกณฑ์ที่ พอรับได้ ต่างจากบ้านเพื่อนผม ที่จะไปตอนเย็น

เริ่มเลี้ยวขวา เข้ามา ซ. สุคนธสวัสดิ์ 1

เริ่มแล้ว บ้านฉัน.....

กลางซอย เริ่มมีเรือสัญจรไปมา

เข้ามาอีกนิด

อันนี้ มุมมอง ที่มองย้อนไปทางปากซอย

 ตรงเต๊นท์ คือ วินมอเตอร์ไซค์ จะเห็นว่า มีเรือรับจ้าง(หรือเปล่า) สีขาวๆ จอดอยู่ 1 ลำ

วิน มอเตอร์ไซค์ ที่วันนี้ เป็นวินเรือรับจ้าง(มั้ง) หรือ อาจจะ ฟรี

อีกมุมหนึ่ง
หลังจากเข้าบ้าน สำรวจ และเก็บของ เราก็เดินทางกันต่อ
เพราะเพื่อนอู๊ดชวน "ไปเยี่ยมไอ้ต๊องไม๊"
ผมตอบแบบไม่คิด "ไปดิ" " เดี๋ยวเราเตรียมเครื่องดื่มไปบริจาคมันกัน"

  ขับรถย้อนกลับมาปากซอย เริ่มเจอเรือมากขึ้น

ปากซอย ก็ยังมีเรือลำใหญ่ จุได้หลายคน
ออกมา เริ่มเดินทาง ไปแจกน้ำให้ เพื่อนทนาย(ไม่ได้)ความ
บ้านเธอ

บ้านทนายอยู่ ม. วงศกร 1 ครั้บ ไปทางแนวๆ สายไหม กับ สุขาภิบาล 5

พื้นที่แถวนี้ ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำท่วมทุ่ง เปิดกระจกมา กลิ่นน้ำเน่าส่งไปทั่ว

 ทั้งขยะ ซากสิ่งของ ยังเกลื่อนตามท้องถนน

จังหวะที่นั่งจิบเครื่องดื่มกัน ก็มีรถแจกอาหาร ติดป้ายเบอร์ 1 เพื่อนอู๊ดเดินออกไปกะผม

รถมันเรียกชัดเจนเลยครับ "พี่เสื้อแดง มารับของได้เลยครับ กี่คนครับ"

ก็เพื่อนอู๊ด มันใส่เสื้อสีแดง ผมใส่เสื้อลาย เลยอด แต่เพื่อนอู๊ดคนเดียว ได้มา 5 ห่อ

ไม่มีอะไรครับ ไม่น้อยใจ อาจจะเพราะเป็นจังหวะที่ผมหันไปถามบ้านหลังสุดท้าย 

ว่ามีกี่คน มีอะไรกินไหม เพื่อที่จะไปเอามาให้เขา 

แต่บ้านนั้นน่ะ เขารับมาเรียบร้อยแล้ว

บ้านเธอน้ำไม่ใส เหมือนแถวบ้านฉัน
เมื่อเจอหน้าเพื่อนทนาย(ไม่ได้)ความ ก็คุยกัน ทักทาย จนเย็นย่ำ เบียร์หมด
ได้เวลา ก็เดินทางกลับ อย่างน้อย เพื่อนทนาย(ไม่ได้)ความ ก็มีน้ำดื่มเย็นๆ กิน
ทั้งบ้านฉัน และบ้านเธอ อาจจะดูไม่ร้ายแรงมาก เมื่อเทียบกับหลายๆสถานที่
แต่น้ำเพียงแ่ค่นี้ ก็ทำให้ชีวิตลำบากขึ้น ก็น่าเห็นใจครับ คนที่ลำบากกว่านี้ มีอีกเยอะมาก

ระหว่างทางกลับ ก็เจอ สุขาเคลื่อนที่ แบบลอยน้ำ
เคยเห็นแต่ในทีวี วันนี้ เจอตัวเป็นๆ ลอยเท้งเต้ง บนถนนสายลำลูกกา

หนีน้ำ กทม. : หาดกมลา หาดสุรินทร์

"เอาคนออกจากบ้านได้ เอาบ้านออกจากคนบ่ได้" - Todd Lavelle

 

เห็นรถติดมาจนเป็นเรื่องปกติ ช่วงนี้ มีเครื่องบินติด ให้เห็น เพราะคนหนีน้ำไป ต่างจังหวัดกันเยอะ
แล้วสนามบินดอนเมือง ก็เป็นดอนเมืองลากูน ไปแล้ว
เครื่องบินจ่อคิวกัน Take Off ลำที่นั่งไป ลำดับที่ 4 ที่ต่อคิว
หลังจากนั้น มีอีก 2 ลำ ที่รอจะ Take Off ต่อไป

 

Landing ที่สนามบินภูเก็ต ก็ยังเจอเครื่องบินติด รอ Take Off สวนทางที่ Landing ลงมา

เริ่มเอาคนออกจากบ้านละ ไปหาดกมลาก่อน ไปสูดลมทะเลยามเย็น

 

วันแรกที่ หาดกมลา ท้องฟ้าไม่ค่อยเป็นใจเท่าไร แต่แดดก็ยังสวย ฝรั่งก็สวย
ไม่เป็นไร วันต่อไป เอาใหม่ ไปหาดสุรินทร์ก่อน เอาเคล็ด แล้วค่อยกลับมา หาดกมลา

สุรินทร์ แล้วก็ กมลา - ไปมันเรื่อยๆ

ที่หาดสุรินทร์ แวะเข้าซอยเล็กๆ เช่น แถวหาดกมลา
เข้ามาก็จะได้เจอเรือหาปลาจอดอยู่ เป็นทิวแถว พร้อมกับศาลา(พักใจ) ของเฒ่าโชนทะเล
ที่นั่งคุยกันแบบสบายๆ ด้วยสำเนียงแบบ โฮ๊วๆ อย่่างสำเนียงภูเก็ต

กลับมาหาดกมลา ทันเวลานัดกับพระอาทิตย์
 

 

งานยุ่งๆ อักษรน้อยๆ อัดภาพเข้า Blog ไปก่อน